CHARAKTERYSTYKA
- KOKS OPAŁOWY paliwo o wyższej wartości opałowej od zwykłego węgla kopalnego
- uzyskiwany przemysłowo w koksowniach poprzez koksowanie (wygrzewanie) węgla kamiennego w temperaturze 600–1200 °C
ZALETY KOKSU OPAŁOWEGO
Dzięki procesowi wygrzewania w wysokich temperaturach, węgiel zawarty w koksie uzyskuje znacznie większą czystość chemiczną. Z surowego, kopalnianego węgla usuwane są: gazy , ciecze, substancje organiczne ulegające w wysokich temperaturach pirolizie, inne zanieczyszczające łatwopalne substancje np. siarka.
Dzięki temu koks zawiera aż około 90 do 95% węgla pierwiastkowego. Przy zastosowaniu specjalnych technologii można uzyskać nawet 98-procentową zawartość pierwiastka węgla w koksie. Stąd wysoka wartość opałowa i duża wydajność koksu jako paliwa.
Koks spala się powoli i długo utrzymuje wysoką temperaturę, dobrze nadaje się więc do ciągłego palenia w piecach (poza kaflowymi), piecykach i kotłach służących do grzania pomieszczeń, wody użytkowej czy przygotowywania posiłków. Jest też wygodny w praktycznym użyciu. Do paleniska można rzadko dosypywać kolejne porcje koksu, który żarzy się od dołu i nie wymaga (tak jak węgiel i drewno) rozpalania od góry.
Koks w odróżnieniu od węgla, nie brudzi ani też zbytnio nie kurzy. W czasie palenia nie dymi, ponieważ nie zawiera już substancji lotnych czy smolistych. Należy więc do czystych materiałów opałowych, niezanieczyszczających naturalnego środowiska toksycznymi substancjami czy osadami.
W składzie koksu (poza bardzo dominującym węglem) znajdują się jedynie pozostałości gazów koksowniczych oraz niewielkie ilości substancji towarzyszących procesowi rozpadu węgla kamiennego.
JAKOŚĆ
Wartość opałowa: min 24 MJ/kg
Zaw. części lotnych: do 10%
Uziarnienie: od 20 do 80 mm
Zaw. popiołu: do 15%
ZASTOSOWANIE KOKSU
Koks spala się powoli i długo utrzymuje wysoką temperaturę, dobrze nadaje się więc do ciągłego palenia w piecach (poza kaflowymi), piecykach i kotłach służących do grzania pomieszczeń, wody użytkowej czy przygotowywania posiłków. Jest też wygodny w praktycznym użyciu. Do paleniska można rzadko dosypywać kolejne porcje koksu, który żarzy się od dołu i nie wymaga (tak jak węgiel i drewno) rozpalania od góry.
Koks w odróżnieniu od węgla, nie brudzi ani też zbytnio nie kurzy. W czasie palenia nie dymi, ponieważ nie zawiera już substancji lotnych czy smolistych. Należy więc do czystych materiałów opałowych, niezanieczyszczających naturalnego środowiska toksycznymi substancjami czy osadami.
W składzie koksu (poza bardzo dominującym węglem) znajdują się jedynie pozostałości gazów koksowniczych oraz niewielkie ilości substancji towarzyszących procesowi rozpadu węgla kamiennego.